Sessiz Bir Veda: Metan Gazı Faciasında Şehit Olan Evlatlarımız
Bugün içimiz bir kez daha yandı...
Kuzey Irak’ta görev başında olan Mehmetçiklerimizden bazıları, ne bir çatışma ne bir kurşunla, sessiz bir tehlike olan metan gazı sızıntısıyla şehit düştü. Bu acı haber yüreğimize bir kor gibi düştü. Savaşın bile sesi vardı; ama bu sefer ölüm sessizce geldi...
Vatan nöbeti, sadece cephede verilen bir mücadele değildir. Bazen görünmeyen tehlikelerle, bazen coğrafyanın zorluğuyla, bazen de kaderin acı cilvesiyle karşı karşıya kalır askerimiz. Bu olay, bizlere bir kez daha gösterdi ki kahramanlık sadece çatışma anında değil, görev bilinciyle yapılan her adımda, her nefeste saklıdır.
Şehitlerimizin ardından söylenecek çok söz var belki ama en doğrusu; onları rahmetle, minnetle ve şükranla anmak...
Onlar ki; "Vatan sağ olsun!" diyerek gittiler. Gözleri arkada kalmadan, bir milletin huzuru ve güvenliği için en kutsal görevi ifa ederken ebediyete uğurlandılar.
Geride bıraktıkları anne-babalar, kardeşler, eşler ve evlatlar belki bu acıyla uzun yıllar yaşayacak... Ama bilmelidirler ki, bu toprakların her karışında onların evlatlarının ismi, cesareti ve fedakârlığı yazılıdır.
Bu elim olayın ardından, güvenlik önlemlerinin daha da titizlikle gözden geçirilmesi gerektiğini hatırlatmak boynumuzun borcudur. Her asker, bir annenin duasıdır, bir milletin namusudur. Onlara sahip çıkmak, sadece sahada değil, her alanda titizlikle davranmak, devletimizin ve toplumumuzun asli görevidir.
Şehitlerimize Allah’tan rahmet, ailelerine ve aziz milletimize başsağlığı diliyorum.
Onlar artık gökyüzünde birer yıldız; ışıkları sönmeyecek, isimleri unutulmayacak.
"Vatan sağ olsun!" demek kolay değil, ama bu millet hep dedi, yine der...
